شمر از گودی قتلگاه بیرون‌ آمد.


همه ملائک در آن عزای عظیم نوحه‌گر و گریان بودند جز «او» که شادمان بود.
«او» شیطان بود. به شادمانی همه زمین را گشت و یاران خود را فراخواند و چنین گفت: «ای جماعت شیاطین! امروز به آرزوی‌مان رسیدیم و با آنچه روی داد، همه اهل زمین را جهنمی کردیم.»
- : «همه اهل زمین را؟»
- : «آری همه اهل زمین به پادافره این گناه بزرگ جهنمی شدند. مگر آنها که در عزای کشته امروز بگریند و به دوستی خاندان رسول خدا پایبند باشند. پس هرچه در توان دارید بکوشید تا مگر مردمان را در این واقعه و اقامه عزا برای آن به شک بیندازید و از آن بازدارید تا این همه کوشش‌مان برای عاشورا به هدر نرود.»
حالی درون پرده بسی فتنه می‌رود
تا آن زمان که پرده بر افتد چه‌ها کنند

شهرام شکیبا